Rozdział VII ,, Co ja znowu zrobiłam?!''

Była 7.46, o ósmej śniadanie. Nie pójdę w takim stanie na śniadanie nie z tuszem spływających po policzkach. Przypomniało mi się o chusteczkach i butelce wody w mojej torebce. Chusteczkę polałam wodą i przetarłam twarz. Przy odkładaniu butelki poczułam jeszcze lusterko i tusz do rzęs. Ale Fart! Znaczy w ciągu dwóch minut, tego dnia. Zrobiłam się na bóstwo i poszłam na śniadanie do wielkiej sali. Już dużo osób siedziało przy stole w tym Draco którego szukałam wzrokiem. Popatrzył w moją stronę, po czym zwrócił wzrok do CALVIN'A. O nie. Oni byli przyjaciółmi od 2 klasy, tak mówiła mi Sara. O właśnie gdzie ona była skoro zaraz śniadanie. Nagle poczułam szarpnięcie za ramie, odwracając się zauważyłam Sarę.

• O bogu dzięki, że ci widzę! Zdyszana ledwo mówiła.
• Co ty taka zdyszana, co się stało? Podniosła brwi i troszkę się o nią martwiła.
• Szukałam Cię prawie w całym Hogwarcie już miałam biec do Dumbledor'a.
  A no tak przecież wczoraj Sara zasnęła zanim mnie nie było, a rano wstałam wcześnie więc też mnie nie widziała. Pewnie myślała, ze nie wróciłam na noc.
• O jezu zapomniałam ci napisać karteczkę, że wcześnie wyszłam na podwórko Sorry. Od razu przytuliła koleżankę i ruszyły do stołu. Sara chciała usiąść obok Malfoy'a dobrze, że blondynka pociągnęła ją za rękę i szepnęła.
• Pokłóciliśmy się.
• Ok, po czym usiadłyśmy obok jakiś Ślizgonek.
  Carly zrobiła sobie kanapkę z masłem orzechowym i wypiła herbatę. Właśnie miałam kończyć posiłek nim pociągnęła ją za rękaw czarnowłosa.
• Gdzie tak pędzisz? Dziewczyno prawie w ogóle nie rozmawiamy od 2 dni! Troszkę zmarszczyła brwi.
• Muszę iść do Dumbledor'a możesz iść ze mną i poczekasz pod drzwiami a potem wszystko ci opowiem ok?
• Ok. Uśmiechnęła się szeroko po czym ruszyłyśmy do gabinetu dyrektora.
  Zapukałam oczekując na słowa ,,proszę''.
  Nagle drzwi same się otworzyły, i zauważyła dyrektora.
  - Dzień dobry dyrektorze, czy można wejść?- Zapytała podnosząc jeden kąciki ust.
• Zapraszam Carly. Skąd znał moje imię? Nieważne miałam ważniejszą sprawę do niego niż pytanie skąd mnie zna.
• Panie dyrektorze niestety mam problem, mianowicie nie jestem pewna czy tiara przydzieliła mnie do właściwego domu.- Zrobiła skwarzoną minę.
• Czemu tak twierdzisz Carly.?- Uśmiechnął się szeroko.
  - No na pewno jako pierwsze to fakt, że ja toleruję mugoli, drugim faktem jest to, że większość Ślizgonów nie ma uczuć, a ja je mam akurat dziś ich doświadczyłam.
• Hmmm to bardzo mądre zauważenie jeżeli chcesz możesz poprosić tiarę. Pokazał palcem na górną półkę. Nauczyciel ściągną tiarę z półki po czym zapytał.
• Droga tiaro. -Kontynuował dalej dyrektor.- Panna Carly nie jest pewna czy przydzieliłeś ją do właściwego domu.
  - To na pewno jest nieporozumienie ale jeżeli panna Carly tak prosi to dobrze. Powiedziała robiąc lekko wywyższającą minę. Tiara została nałożona na moją głowę.
• Rzeczywiście, niedawno otrzymała więcej cech gryfonów, lecz jej pochodzenie na to nie pozwala!- Krzyczała tiara na cały gabinet, aż sam Dumbledore się przestraszył.
• Co sugerujesz tiaro?- Zapytał z zaskoczeniem.
• To niebywałe Carly powinna trafić do Gryffindoru! Jej wszystkie cechy na to wskazują! Ale pochodzenie nie! Powiedziała przerażona tiara. Obecnie w gabinecie każdy był lekko przestraszony tą sytuacją.
• Kim byli twoi rodzice? Zapytał dziewczynę
• Tata jest czystej krwi, a mama była mugolem. Należeli do domu czerwonych w naszej dawnej szkole.
• Nie nie, znam ten sprytny umysłi krew wiecznie pulsującą. Krzyczała tiara.
• Lepiej porozmawiaj z twoim tatą Carly. Z smutkiem w głosie pokazał, by już wyszła.
• Do widzenia profesorze. Pomachała i wyszła.
  Ledwo wyszła a od razu zaczęły się pytania. Jak? Co? Gdzie?
• Carly pociągła Sarę za rękaw i usiadły na najbliższej ławce.
  Opowiedziała jej wszystko poza pocałunkiem z Draco i wejściem do pokoju życzeń.
• O matko! Krzyknęła Sara, po czym zwróciło na nią uwagę kilka Gryfonek.
• Nie krzycz! Uciszała ją niebieskooka.
  Nagle ujrzała Blondyna nie mogła się powstrzymać nie rozmawiając z nim, ruszyła w jego stronę.
• Ej Sar zaczekaj ok? Po czym ruszyła nie czekając na jej odpowiedź.
• Ej Draco! Krzyczała i biegła ile sił w nogach. Gdy go dogoniła zaczął krzyczeć.
• Czy ja ci nie dałem jasno do zrozumienia, że mamy się trzymać na dystans? Powiedział robiąc się coraz bardziej zły.
  - No kur*a ty nie rozumiesz, ze nie mogę bez ciebie wytrzymać? Krzyczała, po czym zaczęła go bić go w klatkę piersiową. On nic, chwycił ją tylko za rękę po czym powiedział.
• Dajmy sobie spokój, dobra? Nawet na jego twarzy pojawił się smutek, ale próbował to ukryć.
• Jesteś jedynym moim przyjacielem, nie rób mi tego! Próbowała ukryć i powstrzymać łzy, ale nie była na tyle silna.
• Ale to dla twojego dobra. Oznajmił, teraz nie krył już smutku.
• Dlaczego mi nie powiesz, czemu mnie odrzucasz?! Płakała coraz bardziej.
• Musimy... Pierwszy raz zobaczyła jego łzę spływającą po policzku.
• Ja tak nie mogę, nie dam rady nie jestem na tyle silna. Teraz można było powiedzieć, że traktowało to ,,na chwilę'' jak ,,na zawsze''. Draco puścił ją i ruszył w inną stronę.
• Draco nie... Próbowała krzyczeć ale jej psychika była za słaba, nogi rozjechały jej się i płakała sama na pustym korytarzu.

Ok na sam początek chciałam napisać i przeprosić, że narratorem raz jest Carly a raz III osoba.

Ale według mnie wtedy opowiadanie jest ciekawsze i nie do każdej sceny pasuje dany narrator, za ort przepraszam i za inne. :)